even een MRI

Ach het is controle.
Dus laat ik gewoon zelf gaan.
Alleen.

Dus met dat ik opgeroepen wordt en die kamer van de MRI inga besef ik me opeens hoe dit vorig jaar eigenlijk beleefd werd door mij!
Chips.
Infuus prikken......................!
rechts..... had ik dit geskipped............vergeten....................?
Toch maar proberen of hij het kan.
Nee dan toch mar de ardioloog vragen!
Kkkk.........uuuuuuuuuuuuuuuuuu.................T.
Gelukt dat wel door die persoon.
Boven uitkleden.
Koud.
Op die smalle tafel
op je buik en
geen spiegel om het schilderij aan de overkant te zien zoals in het UMCU.
Nee een handdoek om tegenaan te kijken.

De verpleegkundige is ongeduldig en ik
die niet al te gemakkelijk met mijn boezem op mijn buik lig en een arm heb die aan de zijde van lymfevocht niet gemakkelijk neer te leggen is
realiseer me opeens de paniek van vorige maal.

Dus HELP!

Die smalle pijp in gaat niet zachtzinnig en ik begin beetje te hyperventileren..........!
Ja mevrouw als ik U eruit moet terug schuiven moeten we het onderzoek HEEEEEEEE................lemaal opnieuw beginnen!
Daarmee is paniek nog groter!
Dus MIR denk aan de zee
ga je ademhaling tot rust krijgen
en
het lukt!!!!!

Drie kwartier later...................klaar.
Dag mevrouw U krijgt morgen de uitslag.

Even op de dialyseafdeling koffie drinken en daar komen de tranen!
Ja, zelfs Frans Boereboom zei: joh geen persoon mee? Geen rustgevend tabletje?
Niet meer doen hè!

Bijgekomen en lekker gekletst tot rust en naar huis.