mail

Lieve Miriam,

Wat is het toch onvoorstelbaar dat je zomaar zo ziek kunt worden en zo ontzettend op jezelf terug geworpen wordt. Ik weet dat je een vechter bent ( je bent niet voor niks voorzitter van de OR), maar je kunt deze strijd misschien beter strijden door rust te nemen en heeeel zuinig te zijn op je lijf.
Dat vergeetachtige is natuurlijk irritant voor jezelf maar wordt je vast vergeven. En wat is er nou mis aan oortjes in een koektrommel ?! Ik vind het wel een creatieve opbergplaats, zouden meer mensen moeten doen ;-).
Maar ik snap dat het niet alleen voor jou, maar ook voor Chai en Hans soms zwaar moet zijn. Het is gewoon k.... dat dit jullie overkomt.
Hoe gaat het verder met Chai? Is hij nou aan een nieuwe opleiding begonnen?

Bij mij thuis gaan ze allebei studeren. Jon in Amsterdam en Evi in Utrecht. Jon heeft zo goed als zeker per september ook woonruimte in Amsterdam, dus dan gaat mijn grote lieverd de deur uit. En ook al realiseer ik me heel goed dat hij en soms ook ik daar gewoon aan toe is, mis ik hem al bij voorbaat...
Hopelijk blijft Eef nog even thuis, maar zij loopt ook al te dreigen...!

En tien ikzelf 18 was ging ik ook de wijde wereld in, nou ja op kamers in Arnhem, en ik weet nog goed hoe leuk en spannend ik dat vond!


Bij Dianet is het nog net zoals het was, beetje stil op de gang door vakantiegangsters en doordat jij niet meer binnen komt fladderen.

Lieve Mir, hou je haaks, XXX

Hetty