einde

Na op GOOGLE opeens een vraag te krijgen of ik de foto's van twee jaar terug wil herbeleven, en iemand onbekend die op 16 november een reactie geeft, sta ik toch nu dan zichtbaar beter in mijn nieuwe leven.
Wat een plofkop had ik!
Nu is er vanaf begin dit jaar met re-integratie coach ANKE Vlaming, en alle stappen daarna gezet een verbeterde IK naar voren gekomen.
Als je een arbeidsdeskundige verslag over jezelf geschreven ziet en herkend jezelf ECHT niet ( gelukkig ook Lineke herkende mij niet hierin) ga je echt aan jezelf twijfelen.
Gelukkig was daar Anke en in de gesprekken met haar kwam duidelijk naar voren dat IK niet gek geworden was en ben!
Plost was daar bericht van Netty, dan relativeer je de boel helemaal.
Zo door gehobbeld in stapje voor stapje een stuk meer werk, verschillende taken en volledig op de dialyse werken. Dan voor de vakantie een minor van Ron, waar ik mezelf in moest verbeteren. Deur open zetten etc. etc. ....ja ......ach laat maar.....
OP weg naar Thailand met Chai en hem zijn eigen grond laten voelen, daar waar ooit een moeder hem weg gaf om hem de kans van een beter leven te gunnen. Bijzonder daar met hem samen met Hans te zijn. Naar mate de dagen daar verstreken had hij echt in de gaten dat iedereen hem als een Thai zag, aansprak en benaderde. Toch de taal gaan leren, zei hij direct. Hope SO!
Daarna nog bewijzen wat ik kon.
Het lukte me allemaal.
Nu is het zo ver. Eindelijk einde aan dit stuk van deze reis.
Op 3 november ben ik bij het UWV arbeids-geschikt gesteld.
EN ik kreeg daar van beide heren grote complimenten dat ik dit bereikt heb! Het getuigd van doorzettingsvermogen en het is waard gezegd te worden dat ik al mijn werkzaamheden weer kan doen.

Daarmee sluit ik dan echt dit twee jaar durende bijna twee en half jaar, ziekte proces af. Het is een deel van mijn persoontje geworden en daarmee heb ik "wat "beperkingen opgedaan....................
Daar leef ik nu mee
Ik ben weer mezelf met onderdeeltjes die ik zal missen.
De Chemische zooi heeft wat overhoop gehaald en zorgt dat ik niet - helemaal - alles meer kan.
De rest lekker gewoon weer wel.

Een tweede ronde tweede levenskans
en daar ga ik ALLES van maken!
Dank voor dit stuk waarbenjijnu...............
Miriamborstvooruit startte ik om
TE KUNNEN VERWERKEN............
EEN reis beschrijving waar ik toen het einde nog niet van kon overzien....
gebeurtenissen van me af te kunnen zetten.....
mijn ei kwijt te kunnen over borstkanker met je doet...........
terug te kunnen lezen wat er gebeurde met mij
niet honderd keer hetzelfde te hoeven vertellen,
maar dierbaren via deze weg te laten lezen.
Steun en liefde kreeg ik op mijn REIS mee
allereerst van HANS
welke dag en nacht klaar stond
bewonderenswaardig hoe we er zo samen doorheen kwamen.
Alle andere dear en near personen
echt niemand vergeten... allemaal BEDANKT!
welke wij als gezin niet zonder hadden gekund.
Het pad wat Chai moest gaan met zo'n balast voor hem - opeens-
Bijna opnieuw een moeder kwijt.......................
Nu komen we in een rustiger vaarwater
Positiviteit helpt ons ook verder.
Dank allemaal,
ik stop met schrijven.

Mijn BORST HOUDT IK VOORUIT
( koninklijk zeiden de keukenprinsessen van Dianet!)
Het ga jullie allemaal Goed
Dank
Dikke HUG
Miriam